„Gdy przyjeżdżam dzisiaj często do Radomia, nikt oprócz mnie nie widzi, że w czasie świąt żydowskich ulica Żeromskiego była prawie pusta, a duża część sklepów zamknięta. Na ulicy chodzili i wracali Żydzi z synagogi i bóżnic, niosąc w rękach modlitewniki i tałesy. Mnie się wydaje, że dla ówczesnej społeczności polskiej obraz ten był zupełnie naturalny. W tym samym czasie moja mama zawsze zanosiła swoim sąsiadom Polakom smaczne ryby po żydowsku – jeśli ktoś to lubił – ryba mojej mamy była delikatesem”.

Jakub – Lejb Zyskind, Wspomnienia [w:] Ślad, czyli społeczność żydowska Radomia w XX w.. Materiały źródłowe a współczesność, Radom 2011, s. 70.

Opis odnaleziony przez Aleksandrę Wątły z kl. 3b

„Synagoga znajdowała się na małej ulicy odchodzącej od Wałowej – Bożnicznej. W tym rejonie zorganizowano później getto. Wejście do niego od ulicy Wałowej było zamknięte bramą, która zawsze była strzeżona od zewnątrz. Dalej na Starym Mieście znajdował się szpital”.

Dora Zaidenweber, Wspomnienia z Radomia [w:] Ślad, czyli społeczność żydowska Radomia w XX w.. Materiały źródłowe a współczesność, Radom 2011, s. 60.

Opis odnaleziony przez Izabelę Szary z kl. 3b

„W 1941-1942 roku szalał w Radomiu tyfus plamisty. (…) Bożnice znajdowały się w prywatnych domach. Wielka synagoga z powodu chorób zakaźnych została przekształcona w dom izolacyjny dla żebraków”.

Emil Karp, Wspomnienia [w:]Gehenna ludności żydowskiej, Eugeniusz Fąfara,Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1983, s. 98-99.

Opis odnaleziony przez Martynę Chojnacką z kl. 3B

Autor zdjęcia: Autor: Bundesarchiv Bild 101I-030-0794-39A, Polen, Gebäude (Synagoge-) mit Verbotsschild? autorstwa Bundesarchiv, Bild 101I-030-0794-39A / Brenner / CC-BY-SA 3.0. Licencja CC BY-SA 3.0