Leo Baeck swą młodość spędził w Opolu, łącząc funkcję rabina z praca nauczycielską w tutejszym gimnazjum. W mieście tym znalazł miłość - swą żonę Natalie - oraz natchnienie do napisania swej najsłynniejszej książki pt. "Istota Judaizmu", która przysporzyła mu sympatyków na całym świecie. Wkrótce upomniał się o niego Dusseldorf, a następnie Belin, w którym Baeck pełnił funkcję rabina aż do czasów wojny, stając się duchowym przywódcą prześladowanych przez nazistów Żydów. Tam też organizował pomoc dla najbardziej potrzebujących. Za swą działalność został aresztowany i osadzony w getcie w Theresienstadt. Po wojnie osiadł w Londynie, gdzie - podobnie jak w Nowym Jorku i Jerozolimie - powstały instytuty jego imienia. Działalność rabina przerwała śmierć w 1956 roku.