Po warsztatach tanecznych i zajęciach z wycinanki żydowskiej udaliśmy się na cmentarz żydowski, znajdujący się przy ulicy Kozielskiej 16. Pani przewodnik, która oprowadzała nas po kirkucie opowiedziała nam wiele istotnych faktów dotyczących kirkutu jak i obrządku pochówku w religii narodu Izraela.

Cmentarz żydowski w Katowicach został założony w 1868 roku. Na początku zmarłych grzebano w Mysłowicach. Niecałe sześćdziesiąt lat później został on powiększony. Niestety podczas drugiej wojny światowej Niemcy zdewastowali cmentarz i dopiero w 1945 roku dokonano kolejnego rozszerzenia terenu cmentarnego. Pierwszą osobą pochowaną na tym kirkucie był czteroletni Carl Munzer. Mimo, iż od jego śmierci minęło 138 lat, jego pomnik stoi w nienaruszonym stanie, co widzieliśmy na własne oczy. Szczególną uwagę należy zwrócić na wyjątkowe zdobnictwo nagrobków. W centralnym punkcie cmentarza znajduje się pomnik poświęcony ofiarom Holocaustu. Składając cześć ofiarom tych tragicznych wydarzeń, położyliśmy żydowskim zwyczajem kamienie. Cały teren cmentarza otoczony jest wysokim, kamiennym murem.

Byliśmy także w kaplicy, gdzie pani przewodnik opowiadała nam o zwyczajach pogrzebowych w judaizmie. Pozwolę sobie napisać o niektórych z nich.

Większość cmentarzy żydowskich ma swój specyficzny rozkład, a mianowicie groby ułożone są w jedną stronę, w stronę Jerozolimy. Wiara Izraela mówi, iż z chwilą przyjścia Mesjasza zmarli będą mieli wyznaczony kierunek drogi ku zbawieniu. Po śmierci bliskiej osoby rodzina jest zobowiązana do wykonywania różnych rytuałów pogrzebowych. Nie je się mięsa, mężczyźni się nie golą, często nawet nie myją się. Przy zmarłym cały czas się czuwa i odmawia psalmy. Aby pogrzeb odbył się wedle tradycji i zasad odmawia się specjalną modlitwę Kadisz. Po drodze na cmentarz odmawia się psalmy. Na koniec ceremonii rodzina zasypuje grób ziemią.

Mimo, iż podczas naszej wycieczki cały czas padał deszcz, wyszliśmy ze cmentarza usatysfakcjonowani i bogatsi o nową wiedzę dotyczącą narodu Izraela.