Po dwóch miesiącach pracy, grupa socjologów zaprosiła społeczność szkolną G-4 na debatę oksfordzką, podczas której postawiona teza: Żydzi i Polacy zgodnie współistnieli na Śląsku, wywołała wiele różnych wypowiedzi. Na szczęście nad porządkiem obrad czuwał konsekwentnie marszałek: Patrycja Dworowy i jej dwóch sekretarzy Alicja Koczubik i Bartłomiej Radwan. Każdy uczeń mógł zapoznać się przygotowanymi w formie schematów, wykresów, tabel danymi statystycznymi a kolorowe definicje pojęć: stereotyp, tolerancja, ksenofobia przyciągały wzrok ciekawskich. Przeciwnicy jak i zwolennicy tezy wypowiadali swoje opinie popierając je argumentami zebranymi na podstawie literatury:

1.Niezbędnik Śląski. Zeszyt 10. Wielokulturowość. Gazeta Wyborcza 2006.

2. Greiner Piotr, Słownik organizacji młodzieżowych w województwie śląskim w latach 1922- 1939, Katowice 1993.

3. Jaworski Wojciech, Ludność żydowska w województwie śląskim w latach 1922- 1939, Katowice 1997.

4.Jaworski Wojciech, Żydzi w województwie śląskim w okresie międzywojennym, Katowice 1991.

5.Kolarczyk Józef, Śladami przeszłości ziemi rybnickiej, Racibórz 2004.

6.Kołakowski Leszek, Los ludzki jest wspólny, Warszawa 2002.

7.Profaska Bolesław, Dzieje Dębieńska, Czerwionka-Leszczyny 1998.

8.Szewczyk Wilhelm, Wspomnienia, Katowice 2001.

9.Szołtysek Marek, Rybnik nasze gniazdo, Rybnik 1997.

10.Szołtysek Marek, Dzieje Śląska, Polski, Europy, Rybnik 2004.

11.Zieleźny Weronika, Leszczyny, Czerwionka-Leszczyny 2001.

Po prezentacji mówców, publiczność zagłosowała, opowiadając się wyraźnie po stronie zwolenników tezy. Na zakończenie chór Skowronki zaśpiewał piosenkę "Tolerancja". Wręczono nagrody książkowe za najlepsze tłumaczenia na język angielski piosenki "Tolerancja".

Według jakich zasad przeprowadza się debatę oksfordzką? Nauczyciel formułuje temat (tezę) debaty w postaci jasno określonej tezy i określa czas wystąpień. Wybiera spośród uczniów marszałka, który przewodniczy obradom oraz sekretarza, który dba o przestrzeganie czasu wystąpień przedstawicieli przeciwstawnych grup. Wybiera również zwolenników (publiczność zwolenników) i przeciwników (publiczność przeciwników) tezy, a spośród nich głównych mówców. Uczniowie, którzy nie wejdą do grupy zwolenników i przeciwników postawionej tezy będą tworzyć publiczność neutralną.